Przystanek Woodstock :: Ucieczki z domu, czy warto?

m20

Cytat:

Właśnie dlatego napisałem aby nie robił tego podczas właściwej rozmowy :)

Mi chodzi ogólniej. Taki podjazd będzie skuteczny jedynie, jeżeli wcześniej się wybada, czy rodzice mają jakieś rocknrollowe akcenty w przeszłości. Bo jeżeli mama z tatą się dobrze uczyli całe życie a potem pracowali na kierowniczych stanowiskach w dużych firmach, to takie coś może nie przejść. ;-)

_Szajba_

Takie sprawy najlepiej jest wybadać poprzez dziadków. Rodzice nawet jak byli, to nie muszą się przyznawać. Ja zawsze myślałem, że mój stary był bez polotu, ale jak mi babcia powiedziała, że kiedyś jak wracał do domu przez okno, musiał być strasznie "zmęczony", bo usnął w połowie drogi z głową w domu i nogami na zewnątrz, albo jak tak się czymś skuł, że zrywał kwiatki z zasłon to zmieniłem zdanie. Jak mu powiedziałem co wiem to najpierw zrobił awanturę babci, a potem sam mi opowiedział o szaleństwach na Jarocinie i innych wypadach.

Nie namawiam do uciekania z domu, mimo że sam raz prysnąłem i mi się to opłaciło, bo starzy przestali mi zabraniać wyjazdów gdziekolwiek. Po tych wszystkich latach jednak odnoszę wrażenie, że nie dlatego mi przestali zabraniać ze strachu, że ucieknę znowu, tylko dostrzegli, że jestem zaradny i w każdej sytuacji sobie poradzę.

prawo_wyboru

żaba

Simon

Janek_Bo_Tak

Hmm rok temu potrzebowałem trochę luzu(starsi strasznie spięci co zrobić ?) Wyrwałem się z domu z plecakiem, nożem, ciuchami i 200zł w kieszeni, dojechałem na Mazury i jak mam być szczery przeżyłem przygodę życia, poznałem wielu ciekawych ludzi, wróciłem po 2 tygodniach i choć starsi fakt umierali ze strachu, przez co mi w sumie trochę ich szkoda bo tak czy siak to moi rodzice i ich kocham, ale od tego czasu traktują mnie poważniej w tym roku(nawet jadę na Woodstock - siedlisko zła i szatana bo ksiądz tak mówił). Jednak osobiście odradzam osobom które nie czują się pewnie.

indiano

Kiedy ja próbowałam podjąć temat woodstocku to ledwo zaczęłam-mama już się wściekała i darła buzię że nie pojadę ale argumentu konkretnego już nie miała dlaczego nie chce mnie puścić. Po jakimś czasie kiedy znów wspomniałam o tym było to samo ale wtedy już twierdziła coś w stylu że niepodoba jej się to towarzystwo. W mojej sytuacji nie było mowy o rozmowie. Poprostu ściemniłam jej że na camping do kumpeli jadę. Ale uprzedziłam w razie co żeby nie dzwoniła bo bateria krótko trzyma. obiecałam że smsy będę pisać co by nie było i dotrzymałam słowa. Nie to że nie kocham mojej mamy ale jak inaczej miałabym jechać. W tym roku już pokojowo. Mój tata najlepszy: widział mnie w telewizji w jakiś wiadomościach i śmiał się potem z tego "campingu" ale mamie nic nie powiedział. :)

ironnia

EEtam ja takiego problemu nie miałam :D Po prostu któregoś pięknego dnia podchodzę do mamy i mówię :

Ja - Słuchaj mamcia jade na Woodstock , wież w ogóle co to ?
Mama - Hahahaha dziecko Ty się mnie pytasz co to Woodstock oczywiście , że wiem !
Ja - i co Ty na to ?
Mama - nie wiedziałam , że kręcą Cię takie klimaty bo ja bym w ten brud nie pojechała , ale ok miłej zabawy ! z kim jedziesz ?
Ja - <szok>

i tak od razu się zgadzasz ?
Mama - ja w twoim wieku dziecko to jeździłam na inne plenerówki typu pielgrzymi itp. Więc co będę Ci życie ograniczać bawi się puki młoda jesteś !
Ja - <szok>

LoL !

Więc u mnie było tak :D choć jak jechałam to trochę panikowała , żeby nic mi się nie stało : ]

indiano

Bo twoja mama nie robi z igły widły. I dobrze. Ojciec kumpeli z którą jechałam w tym roku sam chciał z nami bardzo jechać ale wypadło mu coś no ale załatwił nam namiot i dojazd.

ironnia

Wiesz zależy z czym : /
bo np . na tatuaż od razu się zgodziła bez słowa , ale za to teraz nie pozwala mi na indriustiala mimo , że kolczyk można zawsze wyjąć a tatuaż mam na zawsze :D
nie obczajam jej czasami !

zlowieszczy4

moj stary jest raczej z tych co mysla tak : "Na woodstock jada szatany jebane" moja matka tez jest przeciwna dlatego raz ich o tym powiadomilem ,chcialem przekonac jakimis argumentami ,ale sie nie da wiec wiecej tego tematu nie poruszam. Jak sie beda pytali to im powiem i czesc jak czapka :)

ruda maruda

w moim przypadku już raz sie nie zgodzili, a konkretnie na XVI przystanek woodstock, dlatego bo byłam niepełnoletnia, bo sama, sratytaty, wiec siedziałam z dupą w domu i jak wtedy woodstock zaczał sie beze mnie, tak powiedzialam że XVII zacznie sie ze mną i tak sie stało. Byłam i jestem w takiej sytuacji, że mieszkam od tego roku sama z bracmi, rodzice są zagranicą, wiec kilka razy oznajmiałam im ten fakt przez skype, słyszałam wiele zdań, typu : nie pojedziesz, jak zarobisz, z kim tam bedziesz, jak go spedzisz, nie ma mowy; ale zawsze broniłiam się tym ze jestem już pełnoletnia, odpowiadam sama za siebie, Oni nie musza sie ze mną zgadzac, ani trzymac moja strone ale nie maja prawa zabraniac mi spełniac moich marzeń. Byłam w ciezkiej sytacji w domu przez życie z moimi bracmi, wiec mama postanowiła że na wakacje mam pojechac do nich i odpoczac od braci, zeby zrozumieli jak to jest zajmowac się domem, przyjechałam tam, dostałam prace, Zarobiłam pieniądze i już na samym wstepie powiedziałam że zarabiam na festiwal. O dziwo wtedy nie było za i przeciw. Był taki czas tam, że mama nalegała zebym została i w kwestii finansowej swoją praca i zarobionymi pieniedzmi im po mogła, bo mieli pewien kłopot, bo sam koszt wyjazdu do polski był duży i życie na woodzie niekoniecznie duże, ale wystarczające dla mnie. Zbuntowałam sie, powiedziałam że nie mają zabierac mi marzeń, chociaż tego, jak narazie tylko tego, tato był za mną. Zostawiłam sobie pieniadze na wyjazd, i na woodstock, resztą pomogłam im, przeżyłam go, spedziałam wyjatkowo. Udowodniłam im że sama dzieki cieżkiej pracy na niego zasłużyłam. Głupio mi troche było, za ten bunt, ale po przyjeździe z woodstocku znowu wrociłam tam do pracy i pomogłam im jak mogłam, Cieszyłam sie bajecznie i jestem dumna z siebie że posłuchałam swojego serca, i byłam tam. Nie wiem do dzisiaj jak rodzice oceniaja moje zachowanie tym wyjazdem, czy dla nich zrobiłam źle czy dobrze, ale wtedy najmniej mnie to obchodziło.
Tak wiec, moja histroria z woodstockiem była taka, konkretnego zakonczenia nie bedzie. Też mam tak że rodzice nie maja do mnie zaufania, ale w sumie powinni miec przez naszą odległosc i fakt że dajemy sobie rade, żyjac niestety tutaj bez nich.
Myśle że w niektórych sytuacjach, czasem trzeba poruczyc cały świat żeby udowodnic im że jest sie gotowym na osiągniecie swoich celow/marzeń, na tyle żeby z dumą w sercu wierzyli w nas i mimo wszystko byli za nami. Nie wolno im udowaniac krótko przed woodsotckiem, czy czym kolwiek ważnym dla nas, kim sie jest i zmieniac ich nastawienie do nas samych żeby nam na chwile zaufali i pozwolili jechac, tylko cały czas to zaufanie na tyle ile można w nas samych i w ich budowac. Przez niektóre sprawy trzeba przejsc razem, ucieczką od nich niczego nie osiągniemy, najważniejsze jest zeby im udowodnic całym sobą, ze czasem warto życ chwilą, bo potem nie wiadomo czy do nastepnej chwili dożyjemy.

zlowieszczy4

oj dobrze piszesz kolezanko - tylko gdy zyje sie chwila bardzo trzeba uwazac zeby nie przegiac... zeby nie bylo za ostro.... Ale to juz jest kwestia harta ducha. Nie mozna dac sie zniewolic innym. A woodstock to jedna z tych rzeczy ktora poprostu trzeba przezyc

kleopatra3523

moja mama powiedziała a,że moge jechać ,ale musze znaleść kogoś do towarzystwa ;)

Marg!tta666

Moi rodzice też byli przeciwko wyjazdowi na woodstock, przeciwko kolczykowaniu. Pamiętam jak pierwszy raz powiedziałam mamie że chce tam jechać ( wielka panika w jej oczach, stanowcze nie), powiedziała że gdy skończę 18 lat to pogadamy, odpuściłam wtedy bo i tak nie miałam z kim jechać, nie miałam namiotu.... Po mojej 18 chciałam jechać jednak nie wyszło ( z innych powodów), więc po raz pierwszy byłam rok temu. Również nie miałam z kim jechać, jednak stwierdziłam że jadę i koniec. Spakowałam się, mama ciągle próbowała mi to wybić z głowy co oczywiście jej się nie udało ( musi w końcu zrozumieć że już jestem dorosła, zresztą i tak prawie zawsze stawiałam na swoim jeśli chodzi o różne wyjazdy , kolczyki czy inne rzeczy)), tata nic nie mówił ( co bardzo mnie zdziwiło bo zwykle miał bardzo dużo do powiedzenia). W pociągu poznałam super ludzi z którymi się później rozbiłam. Było zajebiście, teraz mój brat ma ten sam problem ( nie jest pełnoletni i nie chcą się zgodzić) ale myślę że w moim towarzystwie go puszczą. Zmienili trochę zdanie na temat tego festiwalu jednak i tak do końca mi nie wierzą jak tam jest ( sadzę że jeśli ktoś jest przeciwny PW i nigdy tam nie był to nie zmieni zdania , chyba że pojedzie i przekona się na własne oczy).

Ossie

I uszy, imo :P

Pazio777

Mi rodzice do osiemnastki kategorycznie zabraniali wyjazdu na wooda <gafa>

i powiedziałem sobie że jeżeli tak będzie i po osiemnastce to po prostu zbiorę fundusze i wyjadę od tak. Jednakże kiedy im oznajmiłem wcześniej że wyjeżdżam to już nie było problemu. Ale co do ucieczki... Sam kiedyś coś takiego zrobiłem ale nie z woodem :D i ogólnie fajna sprawa tylko najważniejsze wysłać wiadomość "wrócę za jakiś czas, mamo żyję" ;D

Jabłuszko

zlowieszczy4

chetni zawsze sie znajda :) jak nie na forum to juz w pociagu :P

Jabłuszko

Owszem w pociągu nie da się nie poznac osób do towarzystwa ;) ale szybsze efekty będą gdy koleżanka zamieści zdjęcie ;)

Marry

Ja nigdy nie miałam z tym problemu, jeżeli chodzi o Woodstock to jeżdżę tam od małego dzieciaka, nie pamiętam ile miałam lat, może ze 3, 4. później jakoś moi rodzice przestali jeździć to i ja nie nalegałam, jako małe dziecko. Jednak w wieku jakiś 12 lat oznajmiłam rodzicom, że chcę jechać na Woodstock. Rodzice się zgodzili, oczywiście pojechałam razem z nimi. Do nas dołączyła się ciotka, wujek i kuzynka. Mam świetną rodzinę i nie wstydzę się jej, nigdy się nie wstydziłam :D na Woodstock i różne koncerty jeżdżę z rodzicami do dzisiaj, po prostu oni lubią taką muzykę, a ja mam zawsze zapewniony jakiś dojazd i jak mam ewentualnego zgona to na koniec koncertu zabiorą mnie bezpiecznie do domu :D a jeżeli chodzi o ucieczki z domu, moja pierwsza zdarzyła się jak miałam 13 lat, było to w wakacje, po prostu spakowałam plecak i wyszłam z domu. po kilku godzinach uznałam, że powinnam zadzwonić do domu. powiedziałam znane nam wszystkim "mamo, żyję. wrócę za kilka dni". tułałam się po mieście, były to wakacje, tak więc nie było problemu z przeżyciem :D zatrzymałam się u znajomej, ogólnie było miło :p. gdy wróciłam rodzice powiedzieli mi tylko, żebym ich informowała zawsze wcześniej o takich wyjściach. tylko tyle. Wiem, można to uznać za patologię, ale my na prawdę jesteśmy normalną rodziną, tyle że luźną :) Tak więc czy warto uciekać z domu... Hm, to zależy głównie od podejścia rodziców do wychowania, np. moi stworzyciele sądzą, iż jestem młoda i powinnam czerpać z życia jak najwięcej, bo teraz jest "mój czas", najlepszy okres w moim życiu :) tak więc to wszystko zależy od wychowanków.
Ale się rozpisałam : o
boże, i tak nikt tego nawet nie przeczyta xD