Przystanek Woodstock :: Okaleczanie się

regret666

tylko tyle mi przychodzi do głowy, czytając co piszesz, LukasOi!
Ilekroć czytam Twoje wiadomości, mam wrażenie, że udajesz kogoś doroślejszego, niż jesteś w rzeczywistości. Zdzielenie kogoś po pysku było rozwiązaniem.. ale w gimnazjum.

NickOver

W gimnazjum dużo się dzieje . Porównaj sobie osoby z 6 klasy sp. do 3 klasy gimnazjum jak się zmieniły . Cięcie dla ''szpanu'' , to nie jest szpan .. Masz blizny, zaczynają cię od emo wyzywać ( Chociaż nim nie jesteś ) . Wstyd jedynie.

LukasOi!

regret666

Cytat:

Moja siostra też jest w gimnazjum i zaczynała się ciąć. Dostała w łeb i się ogarnęła...

myślę, że interpretacja tego jest jednoznaczna :))

dać po pysku to rozwiązanie na poziomie gimnazjum, nie człowieka dorosłego, także wiesz.. argumentuj to jak chcesz.

duś

To zależy od powodów. Jeśli ktoś faktycznie tnie się wyłącznie dla szpanu, to kopniak w dupę rzeczywiście może go otrzeźwić. Jeśli nie, może tylko pogłębić problem. Imho też nie ze wszystkim warto od razu latać po psychologach i innych... Czasem bachory są po prostu rozwydrzone, szkoda, że nie zawsze łatwo je odróżnić od tych, które faktycznie mają poważny problem.

Fallander

Mówicie chwile słabości.
Okej, każdy je ma, ale nie można zwyczajnie kupić sobie paczki fajek, flaszki jakiegoś trunku i iść się skuć w odosobnieniu?
Seryjnie dotychczasowe problemy szybko wypierane są "jak cholera utrzymać pokarm w żołądku?"/"jak ja ku**a wrócę do domu?"/"gdzie ja jestem i gdzie mieszkam?".
Następnego dnia również ma się większe problemy na głowie.

Potem, to co było wcześniej takie istotne wydaje się takie błahe.

*Sposób odreagowania wyłącznie dla osób pełnoletnich
Akcja: Stop sprzedaży alkoholu nieletnim

Roxi

woodstock92

tylko można się targnąc przez takie coś na życie
dla mnie to zwyczajne wybryki młodości o jak mi jest żle jak nie dobrze ,nikt mnie nie rozumie i takie tam

Niez

Fallander

pankowa

Fallander, jesteś pewien że takie chwile są raz w roku? Ja miałam w swoim życiu etap, w którym takie dni były parę razy w tygodniu, a nawet codziennie, więc Oxx ma rację, że problemów nie powinno się zapijać alkoholem.

Roxi

Infantylna

wcinam_kisiel

ooo.. ciekawy temat. myślę że 95% samookaleczeń to chęć zwrócenia uwagi(także nieświadoma). odcinając się od tych szczeniaków chlastających się dla mody czy szpanu.. często jest tak, że człowiek spróbuje i 'o kurde, nie wiem dlaczego ale mi lepiej'. i wtedy zaczyna się najgorsze. bo fakt, człowiek problem jakiś ma, ale zamiast leczyć, szukać jakichś innych metod wyładowania agrechy(często tłumionej latami), wybiera to co łatwiejsze. cięcie się daje jakąś namiastkę panowania nad swoim ciałem. coś w stylu'nikt nie będzie decydował kiedy cierpię, taką władzę mam jedynie ja'.
w takich przypadkach, bez specjalistycznej pomocy lub choćby rozmów z osobami które z tego wyszły, kiepsko się to kończy..

Ossie

Moja przyjaciółka przez pewien okres cięła się wszędzie. Może nie cięła, ale kaleczyła. Kwestia tego, że ona miała prawdziwe załamanie psychiczne. Około 3 czy 4 miesięcy w psychiatryku, potem około 6 na terapii w ośrodku półotwartym.

O tym, że się cięła nie wiedziałam, dopóki nie zrobiła tego nieświadomie. W środku nocy zadzwoniła do mnie z płaczem i kazała do siebie przyjść. Siedziała na podwórku a na rękach miała mnóstwo krwi. Straszne przeżycie. Mówiła, że patrzyła na to jakby z boku, ale nie mogła powstrzymać tego, co się dzieje.

Ryczałam jak bóbr. Po tym właśnie trafiła do psychologów i psychiatrów i tak dalej.

Robienie sobie jaj z okaleczenia, po to, żeby ktoś zauważył, jest najgłupszą i najbardziej bezsensowną rzeczą z jaką się jeszcze spotkałam.

Zmartwiony z S

Różnie można określić akty samookaleczenia, aczkolwiek dla mnie to po prostu debilizm. Czasem zastanawiam się, co do licha stało się z ludźmi? Kiedyś jeśli miałeś problem to albo pluło się w pysk i robiło dalej swoje byle by problem przezwyciężyć, albo rozmawiało z kimś do kogo mamy zaufanie by się poradzić czy podnieść na duchu. Teraz natomiast głupie gnojki chcą pokazać w gruncie rzeczy nie wiadomo co. Jedyne samookaleczenia jakie toleruję to takie które wynikają z chęci rozładowania gniewu, np jeśli ktoś pod wpływem niezłego ciśnienia przypieprzy ze dwa razy w ścianę zamiast w kogoś, ewentualnie jeśli zadanie sobie rany pozwoli nam na przeżycie ( oglądałem taki film, w którym facet musiał odciąć sobie rękę -którą przytrzasnął głaz - ponieważ znajdował się na odludziu i nikt nie mógłby mu pomóc ). Pieprzenie, że ktoś ma słabą psychikę, albo przeżył coś strasznego do mnie nie przemawia, ponieważ jeśli ktoś chce się zabić to nie będzie się za przeproszeniem pierdolił i podcinał jak szczypiorek na kanapkę tylko zrobi to co ma na celu - reszta to pizdki które potrzebują by ktoś je zauważył.

Simon

Ty nie bierzesz narkotykow i w ten sposob nie rozladowujesz negatywnych emocji ?
Moze nie, ale samo-okaleczenie to stan w ktorym depresja i nienawisc do samego siebie albo obrzydzenie jest tak wielkie, ze w ten sposob ludzie sie rania. Taka opinia jest krzywdzaca i ma nie wiele wspolnego z rzeczywistoscia. Faktem tez jest, ze panuje na to "moda", ale mnie jakos nigdy nie dotyczyla i mam to gdzies.

Ossie

Zmartwiony, psychologa to z Ciebie nie będzie.

Samookaleczanie się u ludzi CHORYCH, nie u tych, którzy chcą się popisać i zwrócić na siebie uwagę, to nie jest próba samobójcza. To jest chęć, taka, której nijak powstrzymać się nie da, żeby ukarać siebie za coś. Za cokolwiek zazwyczaj. Niektórzy mają tak zdartą psychikę, że cieknącą krew utożsamiają z uciekaniem emocji - strachu, gniewu, żalu.

Nie wkurzaj mnie i nie mów, że coś jest albo czarne, albo białe, bo do końca zwątpię w ludzkość i sama strzelę sobie w łeb.

Radosław Lubor

Popieram Ossie, takie opinie to dopiero debilizm, że to chęć pokazania się, albo udawanie prób samobójczych... to ma różne podłoża, na pewno jest ich wiele. Nie mówię o jakichś emo, dla których to moda, ale o ludziach z problemami, ale nie samobójcach. Tacy najczęściej ukrywają to, że się okaleczają. Wiele razy, jak mi się wydaje, po prostu nie znają innej drogi ujścia emocji, okazania ich, wchodzi w to poczucie winy, albo i strachu, nie raz pewnie taki ból ma różne skojarzenia, nawet z czymś przyjemnym, albo pozwala się skupić lub wrócić do rzeczywistości... to pewnie setki powodów. Tak jak Ossie pisała to czasem chęć ukarania się, albo zagłuszenia myśli.

Albo wiele przypadków losowych, lub wynikających z wychowania. Pamiętam wspomnienia Horsta Bienka, którego debilem nie nazwiesz, jak wbił sobie gwóźdź w rękę, bo jako dziecko z rodziny protestanckiej słyszał od polskiej zaznajomionej rodziny, jak to protestanci krzywdzą Jezusa, i chciał poczuć, jak się czuł Jezus, by się ukarać za winy protestantów. Przypadek abstrakcyjny, ale prawdziwy.

Trudno raczej szukać uniwersalnej formuły, powodu. Znałem jedną znajomą, którą tak dręczyły myśli i tak dalej, że jak wbijała w siebie igły, odczuwała ból, to zagłuszał myśli, pozwalał zasnąć w końcu w wyniku odruchu nie mogła zasnąć bez tego bólu, kojarzyła go z ulgą. To kolejny przykład, jak różnorodne są motywy.

Narel

Kiedyś miałam taki epizod w moim życiu, to jest straszne. Tu właśnie nie chodzi o tą chęć zabicia siebie, mi nawet nie chodziło o to ukaranie się za coś tam... To po prostu była straszna bezsilność, brak kogoś bliskiego i najeżdżanie na mnie z każdej strony.
Mój ojciec do właściwie wtedy jeszcze dziecka mówił, tu cytuję: "Jesteś zerem" "Czym ty w ogóle jesteś" "Trzeba było utopić jak było małe" czy coś w tym stylu. Krytykowanie mnie na każdym kroku, nakręcanie, że muszę być najlepsza, krzyki, awantury, rozbite talerze i nie tylko... Rozumiem, były wtedy problemy z kasą, on miał długi i tak dalej, ale wyładowywać się na dziecku? Ja rozumiem nerwicę i tak dalej, ale jam mam lekki uraz do teraz.
Wtedy nikt nie wiedział o tym co robię. nie chwaliłam się tym, bo nie było czym przecież. Takie samookaleczenia się to oznaka słabości. Mam teraz bliznę albo dwie, niezbyt widoczne na szczęście.
Już ignoruję większość z tego co on mówi. I właściwie nauczyłam się go nie słuchać, nie przejmować się tym. Niby to dalej boli, ale już się ani nie tnę, ani nie wbijam sobie paznokci w skórę. Po prostu pewnego dnia stanęłam zapłakana przed lustrem, spojrzałam sobie w oczy i stwierdziłam, że muszę być silna. To nie jest proste, ale trzeba sobie jakoś radę dać.
A co do samookaleczenia się dla szpanu, to mam siostrę w szkole podstawowej (wtedy klasa piąta) i jej koleżanka do szkoły przynosiła szkło, czasami jakieś igły czy zaostrzone gwoździe i cięła się nimi w szatni przed innymi koleżankami. Na szczęście sprawa trafiła do nauczycieli i pani psycholog. Ja nie wiem, co ta dziewczyna sobie myślała. W dupie jej się poprzewracało i tyle. No bo normalny człowiek mówi "hej chodźcie, pokaże wam jak się tnę, będzie fajnie" albo "Widzicie, ale jestem odważna, a z was są takie cioty"... Ja tego nie umiem jakoś pojąć.

Radosław Lubor

Może u niej też był jakiś problem, przy braku umiejętności wypowiedzenia go, ale też przy szukaniu pomocy i jakiejś afirmacji, uznania, nie wiadomo...

Albo po prostu jej się nudziło.