I POL'AND'ROCK FESTIVAL JUZ ZA
(XXIV PRZYSTANEK WOODSTOCK)
|
|
sitemap
Czy można umrzeć i żyć dalej? |
Autor |
Wiadomość |
punk_rock
wywalacz postów KRÓLĄTKO LANSU!!!!
Wiek: 31 Dołączyła: 05 Sie 2008 Posty: 484 Skąd: Glajwitz city xD
|
Wysłany: Śro 28 Paź, 2009 Czy można umrzeć i żyć dalej?
|
|
|
Dobra a więc sprawa wygląda następująco, jako że w moim powszechnym lenistwie jednak postanowiłam się zebrać i napisać reportaż na konkurs (który oczywiście mam zamiar wygrać :mrgreen: ) potrzebuję pomocy, a raczej informacji żeby reportaż wyglądał tak jak trzeba.
Więc tutaj moja prośba do wszystkich, kto ma jakiś pomysł, najlepiej na jakąś dłuższą wypowiedź niech napisze i proszę pamiętać że wszystko co tu zamieścicie mogę wkleić do swojej pracy.
Tak więc proszę i dziękuję za wszelaką pomoc
a ogólnie chodzi mi o to jak wiele człowiek potrafi znieść, czy wydaje się wam, że ludzka psychika może "umrzeć" z powodu tego co się dzieję, czego człowiek się najbardziej boi (chodzi też o sferę psychiki) itp.
mam nadzieję że w miarę przyswajalnie napisałam jak nie to pytajcie ;) |
|
|
|
|
FeSTeR
Po co tyle piszesz ? Thrash'em All
Wiek: 38 Dołączył: 21 Mar 2009 Posty: 1765 Skąd: Nakło nad Notecią
|
Wysłany: Śro 28 Paź, 2009
|
|
|
dobrze ze napisalas umrzec w "". nie moze umrzec tak doslownie ale moze sie calkowicie zlamac. przyklady sa bardzo proste. ludzie w domach psychiatrycznych.sa tam na podstawie ich traum, przezyc, wydarzen zyciowych ktore skonily ich do zamniecia sie w samych sobie bez mozliwosci wyjscia. sa p\rzciez pacjenci ktorzy ciagle gapia sie np w sciane. mysle ze wlasnie w takich przypadkach psychika "umiera" zostaje tylko sam instynkt samozachowawczy ktory pozwala egzystowac tylko na najprostszym poziomie. czyli przyjmowanie pokarmow, wody itp. i tu wlasnie powstaje dylemat. poniewaz nie wiemy czy psychika umarla czy jest w jakies stagnacji i czy da ja sie wydobyc na powieszchnie. punk_rock napisał/a: | ogólnie chodzi mi o to jak wiele człowiek potrafi znieść | czlowiek potrafi wiele zniesc. a ile to jest wiele to zalezy tylko od indywidualnosci kazdego z nas. sa tcy co zalamuja sie kompletnie bo pies im zdechnie. ale sa tez tacy co poradza sobie po wiesci ze np jego zona i dzieci zgineli w wypadku samochodowym |
|
|
|
|
FeSTeR
Po co tyle piszesz ? Thrash'em All
Wiek: 38 Dołączył: 21 Mar 2009 Posty: 1765 Skąd: Nakło nad Notecią
|
Wysłany: Czw 29 Paź, 2009
|
|
|
batman napisał/a: | Maksymalnie ciężkie przypadki kliniczne są najczęściej powodowane czynnikami endogennymi, np. zaburzenie w regulacji poziomów neurotransmiterów między synapsami (np. nadmiar noradrenaliny z jednoczesnym niedoborem serotoniny...) | Łot? piszcie po polsku batman napisał/a: | To są choroby duszy | a jest dusza? ja w to watpie. to co nazywamy dusza jest czysta fizyka. polaczeniami nerwowymi w naszym mozgu. niestety tak jak napisales mozg to najmniej znany organ naszego ciala. praktyznie wiemy o nim tyle co nic. dlatego wlasnie dzieje sie tak w "Locie..." nie potrafimy tego zrozumiec, ale musimy pomagac. znaczy sienie my osobiscie tylko lekarze bo w koncu skladali przysiege. jak poznamy nasze ciala lepiej i zaleznosci miedzy mozgiem i innymi organami wtedy bedziemy mogli wskrzeszac ludzi ktorzy umarli psychicznie |
|
|
|
|
Paula
Rozkręca sie
Wiek: 37 Dołączyła: 19 Kwi 2009 Posty: 218 Skąd: Szczecin
|
Wysłany: Czw 29 Paź, 2009
|
|
|
"Maksymalnie ciężkie przypadki kliniczne są najczęściej powodowane czynnikami pochodzącymi z wnętrza organizmu, np zaburzenia pomiędzy substancjami odpowiedzialnymi za przechodzenie impulsu nerwowego" Na pierwszym roku studiów profesor powiedział nam, że wiedzą może chwalić się ta osoba, która może w przejrzysty sposób przekazać ją drugiemu człowiekowi :roll:
A co do duszy... to wg mnie człowiek jest zwykłym zwierzaczkiem działającym na takich samych prawach. Dusza jest wytworem umysłu w celu "autopocieszenia", tak aby myśleć, że śmierć nie oznacza definitywnego końca bytu na ziemi. |
|
|
|
|
FeSTeR
Po co tyle piszesz ? Thrash'em All
Wiek: 38 Dołączył: 21 Mar 2009 Posty: 1765 Skąd: Nakło nad Notecią
|
Wysłany: Sob 31 Paź, 2009
|
|
|
dzieki za spolszczenie Mss von777 |
|
|
|
|
Niez
Junior Admin
Wiek: 35 Dołączyła: 14 Sie 2008 Posty: 1569 Skąd: Siódme piętro.
|
Wysłany: Nie 01 Lis, 2009 obiecałam Jogodzie to wpisuję :)
|
|
|
to chyba taki stan,w którym nie reaguję na żaden bodziec,który wcześniej wywoływał emocje.Jest się chodzącym zombie.Lub kiedy wszystko robi się w afekcie.Kiedy się nad sobą nie panuje. Umiera sie tez kiedy wszystko jest obojętne i trwać to może,dzień i może kilka miesięcy.Nie można poczuć tego co się dzieje wokół. Brak jakichkolwiek reakcji na potrzeby,słowa,dotyk etc.jest stanem,który zmienia.Pojawia się rzecz,przypadek,coś nagłego,co wywraca życie do góry nogami,coś co jest od nas niezależne,bo w innym przypadku jakoś się można na to przygotować.Może to być tez ciąg zdarzeń,który pogłębia.
Trzebaby może tez stracić pamięć,żeby rzeczywiście żyć na nowo.ale o tym nie chce mi się pisać i nawet nie o to Ci chodzi.zresztą śmierć zmienia,ale nie o wszystkim pozwala zapomnieć.Niektórzy mówią po wypadkach,próbach samobójczych etc,ze umarli,ale żyją dalej,z tym,ze uznają to za zupełnie inne życie,nowe,jakby na sile zmieniali wszystko co było wcześniej.Żeby człowiek się zmienił i zmieniło się jego życie musi dostać odpowiednia dawkę emocji lub ich kompletnego zaniku,fizycznie to nierealne.znów popełni ten sam błąd,bo jest tym samym człowiekiem,którego tylko coś zabolało.
Człowiek umiera też kiedy jest taki jak wszyscy,traci swoja odrębność,wyjątkowość.
Mimo wszystko powód naszej śmierci gdzieś w nas zawsze zostaje.Nie znam nikogo kto perfekcyjnie wymazuje z pamięci wszystko czego nie potrzebuje.Chociaż..w sumie znam kilku ludzi,którzy chyba nie maja uczuć.
Poza tym nabijamy doświadczenie przy umieraniu na najwyższym levelu.Umieranie jest dobre,o ile się w końcu skończy,od czegoś uwolni.Ja np już niczego się nie boję w relacjach z innymi,a kiedyś było inaczej...to wiec dobrze,bo zwyczajnie mam już wyjebane.
Potem ten stan się kończy i coś się zmienia,ale to nie my to zmieniamy,jak ktoś jest innego zdania to powinien dostać nobla za panowanie nad uczuciami.
Coś musi się zmienić, inaczej to wieczny stan agonalny.
Może być tez odwrotnie kiedy jest źle,można umrzeć z powodu zaskoczenia(w zaleznosci od potrzeb),np dostania spadku po cioci z ameryki,albo jeśli obudzi się ze śpiączki ktoś bliski..taka osoba normalnie żyje i czuje ale przychodzi bum i wszystko się zmienia,a objawy takie same-nie wiadomo co ze sobą zrobić.
chociaż samemu tez można doprowadzić się do takiego stanu,jakby kto potrzebował,a sam nie umiał,to ja chętnie pomogę |
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
|
Dodaj temat do Ulubionych Wersja do druku
|
|